آسمانِ چهارم

زینب بیا وقت وداع  آخر شد

آماده ی خنجر دگر این حنجرم شد

ای خواهری که هر کجا یارم تو بودی

از کودکی غمخوار و دلدارم تو بودی

بنگر کنون نخل جدایی جان گرفته

آن روزهای خوب ما پایان گرفته

ای خواهر نالان خدا باش نگهدار

من می روم میدان خدا باشد نگهدار

این لحظه ی آخر برایت رازدارم

صد سفره ی غم پیش پایت باز دارم

منبع: ناله های کربلا (2) ،جوادی عباس،1388 ، ص166

 مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا
کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا
پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا
من آمدم که این گره ها وا شود همین!
اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا
حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم
حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا
من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام
وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا
آقا برای تو نه ! برای خودم بد است
هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا
من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی
وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا
این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین
شاید غلام خانه زهرا کنی مرا
*علی اکبر لطیفیان*

منبع

#الشجرة_الملعونة

ایران به كسی كجا امان خواهد داد

عكس العملی سخت نشان خواهد داد

هشدار اگر خامنه ای امر كند

معلوم شود چه كس زیان خواهد داد

شعر از خانم نفیسه سادات موسوی

«شعر به مناسبت 17 شهریور»

شکسته سرو باغ آشنایی

چه سنگین است بار این جدایی

همه کوچه به کوچه حجله حجله

وطن از خون پاکان گشته دجله

پرت در خون کشیدند از چکاوک

تو را ای نازنین، منزل مبارک

تو ای فریاد در این بی صدایی

گشوده خلق، بال همگرایی

برادر با برادر، دوش بر دوش

غم بیگانگی کرده فراموش

همه سر داده با فرمان رهبر

شعار وحدت اللّه اکبر

به شانه پرچم نصر من اللّه

میان لب، گل اللّه اللّه

سپیده کاشانی

منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه

دیدم که به عرش شور و شوقی بر پاست 

 برپا گر این بزم شعف ذات خداست

گفتم به خرد چه اتفاق افتاده

 گفتا که عروسی علی و زهرا است

سالروز ازدواج حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام  الله علیهامبارک باد

یک حکایت از حکایت های نو                            از اسارتگاه موصل دو شنو

اندر آنجایی که انسان خوار بود                         زندگی کردن بسی دشوار بود

روز و شب درگیر و دار و کشمکش                     روز با صدامیان شب با شپش

نیمه شب هنگام خواب ناز و خوش                     خون ما با نیش می کردند نوش

حال یشنو ماجرایی را ز من                                 ماجرای یک شپش در پیرهن

خود ندانستم شپش اندر کجاست                       لیک می خارید بد پهلوی راست

بردم آنگه نرم و بس آرام دست                         جای اشپش چرک بر دستم نشست

بعد آوردم برون یک یک ز تن                          پیرهن را بعد از آن زیر پیرهن

درزها را با تأنی جملگی                                    گشتم و پیدا نکردم جز یکی

اولش ترسیدم اما بعد از آن                               انتقام جمله بگرفتم از آن

تو مگو ترس است ما را از شپش                        مارمولک بودند آنان نی شپش

حمله می کردند چون سگ های هار                      نیش شان صدها بتر از نیش ما

شعری از آزاده نورالله عظیم زاده آرانی

منبع

دیر آمدی عزیز !

تمام حضور من 

صرف گشودن این قفل ها شده 

آیا شود ، که ببینم به چشم خویش 

قلبم ، فدای وسعت اندیشه ها شده ؟!

من دست خالی آمدم، دست من و دامان تو

 سر تا به پا درد و غمم، درد من و درمان تو

دلم میره تو باغچه

خارج میشم

ازخونه میرم

ازخار میدوم

شکرخدارا

آواز گنجشک                                                                                                    

گنجشکه میگه

جیک جیک جیک

من دونه میخوام

آواز کوه را

دوید بسویم

شاعر خردسال : مهسا ورمزیار

مرحبا ای روزه داران مرحبا / ای سراپا نور ایمان مرحبا

چون خدا بیند لبان روزه دار / می کند نزد ملائک افتخار

پس شما را مرحبا، صد آفرین / ای به کل آفرینش بهترین

من نمی گویم، خدا فرموده است / در همان روز نخستین در الست

چون شما را در اطاعت بنده دید / بر ملائک از خدا فرمان رسید

بند خدمت بر کمر محکم کنید / دسته جمعی سجده بر آدم کنید