اگر روزی دوست شما بگوید «من رسول اللّه را دیدم»، از گفته او تعجب می کنید و می پندارید که شوخی می کند.شاید هم با خود بگویید حتما منظور دیگری داشته است.

برای یافتن حقیقت این ادعا بر سر سفره سخن علی علیه السلام مهمان می شویم. آن امام بزرگ وار می فرمایند:

«اِنَّ المسکینَ رسولُ اللّه …؛ همانا انسان فقیر و نادار، فرستاده خداست، هر کس او را از خود براند، خدا را ردّ کرده و هر کس به او چیزی ببخشد، به خدا داده است».

در فرهنگ دینی، خداوند سهم فقیران و تهی دستان را در ثروت اغنیا قرار داده است، تا ثروت مند را با ثروتش و فقیر را با فقرش بیازماید. انسان نیازمند و مسکین، در حقیقت فرستاده و مأمور الهی است که دست نیاز به سوی ما دراز می کند. از این رو، محروم ساختن او، در حقیقت ردّ کردن فرستاده خداست که با ردّ کردن خدا برابر است، و بر این اساس در روایت آمده است: «بعد از دادن صدقه، دست خود را ببوسید؛ زیرا صدقه را قبل از آن که فقیر بگیرد، خدا گرفته است».

منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه