هنوز لطمه هائی را که از سریال های صدقسمتی ماهواره بر پیکر فرهنگ جامعه ی ایران زده شده ، ترمیم نشده که تولید سریال های شبکه های خانگی ضربه ای محکم تر را به پدال تهاجم فرهنگی نواخت. ضربه ای که این بار از خودی خوردیم نه بیگانه ی غربی ! 

بله تاثیری که این سریال های اخیر نظیر شهرزاد و عاشقانه بر ذهن مخاطب و بتبع آن بر سبک زندگی آن ها می گذارد بسی عمیق تر است از سریال های کشور همسایه . چون مخاطب در این سریال ها بیشتر حس هم ذات پنداری اش بدلیل هموطن بودن ،گل می کند. 

دراوایل سریال شهرزاد با اشاره به اوضاع سیاسی نابسمان گذشته و به تصویر کشیدن تاریخ دید مثبتی در منتقدین ایجاد می نماید اما بعد از چند قسمت ذهن مخاطب را درگیر یک مثلث عشقی مهیجی می نماید. طوری که در شبکه های اجتماعی پستی را که پرسشی با مضمون ” دوست دارید در این فصل شهرزاد به کدامیک برسد؟!” بالای هزار لایک و نظر می خورد!

ترغیب مخاطب به خیال پردازی در این مثلث چیزی بدتر از گرفتار شدن در مثلث برمودا نیست. مخاطب سعی می کند برای رها شدن از این برزخ نتیجه گیری ذهن خود را در عالم واقعیتو در زندگی خود پیاده و این گسیختگی را جبران نماید.