با مطالعه ی تاریخ زندگی بزرگان درمی یابیم که آن ها در بستر مناسبی با نام خانواده الگو پذیری داشته اند نه جامعه ی وقت آنان. درست است که هم اکنون دسترسی به فضاهای مجازی باعث شده تا تسلط و کنترل والدین روی فرزندان کاهش پیدا کند ولی با نگاه اجمالی به تاریخ می توان دریافت که اگر خانواده دارای اصالت رفتاری باشد و بتواند ارزش ها را در روحیه ی فرزند خود تثبیت کند.هیچ گاه فضای بیرون خانواده نمی تواند روی آن ها تاثیری داشته باشد. در این خصوص زندگی حضرت محمد(ص) می تواند برای خانواده های فعلی ما سرمشق عالی باشد.

عبدالمطلب فرزندانش را از ظلم و ستم و امور پست دنیا نهی و به صفات نیک تشویق می کرد.عبدالمطلب شخصیتی محبوب ،بخشنده،خردمند و سرور وپناهگاه بی رقیب قریش بود.

عبدالمطلب سنت هایی داشت که اکثر آنها در اسلام تایید شد.(تاریخ اسلام،پیشوایی مهدی،ص101) عبدالمطلب نه تنها به معاد اعتقاد داشت بلکه حتی درباره ی کیفر و پاداش روز رستاخیز تاکید می کرد و می گفت پس از این جهان جهانی خواهد بود که در آن نیکوکاران و بدکاران به پاداش و کیفر اعمال خود خواهند رسید. (تاریخ اسلام،پیشوایی مهدی،ص101)

کناره گیری و عبادت در حرا در میان خداپرستان قریش سابقه داشته است.  نخستین کسی که این سنت را گذاشت عبدالمطلب ،جد محمد (ص) بود که چون ماه رمضان می رسید به کوه حرا می رفت و مستمندان را اطعام می کرد. (تاریخ اسلام،پیشوایی مهدی،ص129)

پس رسول الله در زیر سایه ی مردی با این اوصاف تربیت شده و این طور نبوده که ایشان با رسیدن به پیامبری در سن 40 سالگی یک شبه دارای صفات پسندیده  شود بلکه از همان ابتدا در خانواده ای به دنیا آمده که اعمال و رفتار آنها دارای ارزش های دینی بوده و هرچند در آن زمان نه تنها مکه بلکه تمام جزیرة العرب در جاهلیت محض به سر می بردند ولی با این وجود خصلت های مردم آن زمان نتوانست ذره ای روی آن حضرت در 40 سال نخست زندگی موثر واقع شود.

مهزیار