جبرئیل(ع) نیز یکی از چهار ملک مقرب الهی است که خداوند او را بر دیگر ملائک برتری داد. این مطلب، از جمله روایت های مشهور و متواتر اسلامی به شمار می رود. در روایتی جبرئیل(ع) خودش و اسرافیل(ع) را مقرب ترین بندگان خداوند متعال می خواند.

در روایت ها، گاه از او با تعبیر «طاووس الملائکه» یاد شده که حاکی از برتری او در برابر دیگر ملائک از نظر جمال و زیبایی است. تعبیر «روح القدس» در آیه 102 سوره نحل و «روح الامین» در آیه 193 سوره شعرا به جبرئیل(ع) تاویل شده است. علامه طباطبایی(ع) در این باره می نویسد: «نزل به الروح الامین علی قلبک لتکون من المنذرین بلسان عربی مبین؛ مراد از “روح الامین” جبرئیل(ع) است که او را فرشته وحی می خوانند، به دلیل آیه: “من کان عدوا لجبرئیل فانه نزله علی قلبک باذن الله” و در جای دیگر او را “روح القدس” خوانده و فرموده: “قل نزله روح القدس من ربک بالحق” که ما در تفسیر دو سوره نحل و اسراء بحثی پیرامون معنای روح گذراندیم.

و جبرئیل(ع) را امین خواند تا دلالت کند بر اینکه او مورد اعتماد خدای تعالی و امین در رساندن رسالت او به پیامبر اوست، نه چیزی از پیام او را تغییر می دهد و نه جابه جا و تحریف می کند، نه به عمد و نه از روی سهو دچار فراموشی هم نمی گردد، همچنان که توصیف او در جای دیگر به روح القدس نیز به این معانی اشاره دارد؛ چون او را منزه از این گونه منقصت ها معرفی می کند.»

منبع