چرا بسیاری از کسانی که نماز می خوانند در عین حال مرتکب گناه و معصیت می شوند مگر نماز انسان را از گناه باز نمی دارد؟

نماز به طور طبیعی اقتضای ترک گناه و معصیت دارد نه این که علت ترک معصیت باشد.به تعبیر دیگر نماز و اذکار و کلمات آن مانند خود قرآن کریم است که مردم را دعوت به ترک گناه می کند.بعضی نهی نماز مانند نهی قرآن تشریحی است نه این که تکوینی باشد و به صورت جبر انسان را از گناه باز دارد بلکه زمینه ی ترک گناه را فراهم می کند.

نهی نماز از فحشا و منکر از نهی خود خداوند بالاتر نیست. قرآن کریم در آیه ی 90 سوره ی نحل می فرماید با این که خداوند مردم را از فساد و گناه نهی می کند در عین حال برخی از مردم مرتکب اعمال زشت می شوندبنابراین از آنجا که نماز ذکر خداست(اقم الصلاة لذکری) ،ایمان به خدا و ایمان به معاد و عالم قیامت انسان را از گناه باز می دارد.ایمان به روز جزا همانگونه که در نماز اعتراف می کنیم ، خداوند مالک روز قیامت است، ایمان به رز حساب و کتاب است و این ایمان باعث می شود که انسان در کارهایش حساب و کتاب داشته باشد و مرتکب زشتی ها نشود.

منبع: کتاب یکصدوچهارده نکته از قرآن درباره ی نماز،مؤلف اکبر دهقان، ص 78