آسمانِ چهارم

 اوّل ذی‌القعده: بنا بر نقلی، اوّل ذی‌القعده سال 173 هجری، روز میلاد حضرت فاطمه معصومه(علیها السلام)است.(1)

یازدهم ذی‌القعده: روز یازدهم ماه (سال 148 هجری قمری) روز میلاد مسعود امام علی بن موسی‌الرضا(علیهما السلام) است.(2)

بیست و سوم ماه ذی‌القعده: (سال 203) طبق برخی از روایات شهادت همان حضرت است و زیارت آن حضرت در چنین روزی مناسب است. (هرچند معروف در شهادت آن حضرت «آخر ماه صفر» است).(3)

بیست و پنجم ماه ذی‌القعده: طبق روایتی از امام رضا(علیه‌السلام) روز دحوالأرض است (روزی است که نخستین خشکی‌ها از زیر آب - که تمام روی زمین را فراگرفته بود - سر برآورد و مطابق بعضی از روایات، نخستین جایی که از زیر آب بیرون آمد و خشک شد و سپس گسترش یافت، سرزمین «مکّه» و به خصوص محلّ «خانه کعبه» بود و لذا مکّه «ام‌القری» ]= مادر همه آبادی‌ها[ نام گرفت).(4)

آخر ماه ذی‌القعده:(سال 220 هجری قمری) روز شهادت امام نهم، امام محمد تقی(علیه‌السلام) است که به زهر «معتصم عبّاسی» در بغداد مسموم و شهید گشت در حالی که بیش از 25 سال از عمر مبارکش نمی‌گذشت; بدن مطهّر آن حضرت را به کاظمین که نزدیک بغداد است آوردند و در کنار جدّ بزرگوارش امام موسی بن جعفر(علیهما السلام) به خاک سپردند و انتخاب نام کاظمین بر آن شهر به همین مناسبت است (قبلاً آن جا را «مقابر قریش» می‌نامیدند).(5)

پی نوشت ها :

1. فروغی از کوثر، (زندگی نامه حضرت فاطمه معصومه) صفحه 32.

2. منتهی الآمال، تاریخ زندگانی امام رضا(علیه‌السلام) و بحارالانوار، جلد 49، صفحه 9، حدیث 16 و صفحه 10، حدیث 17.

3. منتهی الآمال، تاریخ زندگانی امام رضا(علیه‌السلام).

4. بحارالانوار، جلد 11، صفحه 217، حدیث 29.

5. منتهی الآمال، تاریخ زندگانی امام محمّد تقی(علیه‌السلام).

منبع